Książka ta stanowi efekt dziesięcioletnich badań autora i bazuje na ogromnej liczbie dokumentów oraz wspomnień dostępnych wyłącznie po rosyjsku. Chociaż Smiersz formalnie istniał od wiosny 1943 roku do wiosny 1946 roku, autor nie ogranicza się wyłącznie do tego okresu, lecz przedstawia dziej sowieckiego kontrwywiadu wojskowego od jego początków w roku 1917, ze szczególnym uwzględnieniem lat 1939É1941 oraz pierwszego okresu zmagań niemiecko-sowieckich na froncie wschodnim (1941É1943), których wynik wpłynął wprost na decyzję o utworzeniu Smiersza. Autor obszernie omawia mało dotąd poznane obszary aktywności sowieckiego kontrwywiadu jak tzw. ägry radioweö, w których schwytanych oficerów niemieckich wykorzystywano do dezinformowania wywiadu niemieckiego; prowadzoną na masową skalę akcję weryfikacji (äfiltracjiö) powracających z niewoli sowieckich żołnierzy; działalność osławionych jednostek äzaporowychö oraz batalionów i kompanii karnych; prześladowania kadr Armii Czerwonej przed wojną i podczas jej trwania; infiltrację niemieckich szkół szpiegowskich i zwalczanie działalności obcego wywiadu; funkcjonowanie trybunałów wojennych i äKolegium Specjalnegoö NKWD sądzących zarówno czerwonoarmistów jak i obcokrajowców; udział Smiersza w sowietyzacji Europy Wschodniej i zwalczaniu podziemia antykomunistycznego; nieznane epizody ofensywy sowieckiej w Mandżurii i północnych Chinach latem 1945 r. oraz rolę tajnych służb sowieckich podczas procesu hitlerowskich zbrodniarzy wojennych w Norymberdze w latach 1945É1946. Mimo ogromu informacji tekst czyta się znakomicie, bowiem autor często odwołuje się do wspomnień, relacji oraz dokumentów ukazujących losy konkretnych ludzi, najczęściej tragiczne: czerwonoarmistów wziętych do niewoli, uznanych wg prawa sowieckiego za äzdrajców ojczyznyö oraz ich represjonowanych bliskich; niemal nieprzebadane dotąd problemy takie jak np. kwestia sowieckich änieśmiertelnikówö i legitymacji wojskowych, czy życie seksualne oficerów Armii Czerwonej w warunkach wojennych i związana z tym obecność u ich boku tzw. frontowych żon.

Do rąk polskich Czytelników oddajemy pierwsze zagraniczne wydanie wspomnień Ericha von Mansteina Aus einem Soldatenleben, opisujących początek jego służby wojskowej i okres międzywojenny. Pierwsze wydanie ukazało się w Niemczech w 1958 roku i do tej pory nie było wznowione. Manstein spisał tę część swoich memuarów dopiero po publikacji äStraconych zwycięstwö. Najwyraźniej gorycz klęski militarnej i katastrofa polityczna Niemiec w 1945 roku É niezasłużone w jego mniemaniu É dręczyły go przez pierwsze lata powojenne na tyle, że uznał on za ważniejsze przedstawienie najpierw swoich przeżyć i refleksji z lat 1939-1944. Potrzeba stoczenia äostatniej bitwyö z Hitlerem É tym razem piórem - w obronie kompetencji i dobrego imienia äkarmazynowego bractwa okazała się silniejsza od chronologii. Choć na kartach äŻołnierskiego życiaö rzadko grzmią armaty, to relacja ta ma kapitalne znaczenie dla zrozumienia rzeczywistości międzywojennych Niemiec i roli w niej wojska. Szczególnie istotna jest ona dla poznania stanu ducha niemieckiego korpusu oficerskiego, zawieszonego między obowiązkiem obrony państwa przed wrogiem zewnętrznym a ochroną jego konstytucyjnego porządku. Oprócz kwestii dotyczących służby w sztabach i jednostkach wojskowych, zmagań z narzuconymi Niemcom ograniczeniami militarnymi, czytelnik znajdzie tu także próbę wyjaśnienia relacji wojska do reżimu narodowosocjalistycznego, a zwłaszcza stosunku generalicji do Hitlera. Sporo uwagi poświęca Manstein rozbudowie Wehrmachtu, szczególnie zagadnieniem rozwoju wojsk lądowych i organizacji dowodzenia. Przy omawianiu sytuacji międzynarodowej Niemiec autor przyznaje poczesne miejsce stosunkom polsko-niemieckim, zaś prawdziwą äperełkęö É także literacką É stanowią opisy jego podróży zagranicznych, odbywanych na zaproszenie obcych armii, w tym dwóch do Związku Sowieckiego.